Eigenlijk hadden jullie dit verslag al eenaantal dagen geleden moeten krijgen maar na een enthousiaste typ uitbarsting knalde de wifi er uit, alles weg, Damm! Of typisch geval van hedde weleens.

Dus opnieuw:

Lieve schatten,

Vanuit Bhaktapur zijn we vroeg vertrokken naar Tibetaanse (lees Chinese) grens. Denk strak communistische structuur. En ik ben zo goed met geforceerd autoritair gedrag, haha, wees gerust: ik ben heel braaf geweest. De paspoorten werden genummerd obv visum en zo mochten we in de rij gaan staan om een voor een de friendship bridge en de grensovergang te passeren(in polonaise door 4 controleposten, lachen!) de bagage werd zowel door scanner gehaald als handmatig gecheckt. Boeken waar het woord Tibet in stond of foto's van Tibet dan wel Dalai Lama werden in beslag genomen. Met weinig schade zijn we aan de overkant gekomen......waar we opgewacht werden door tientallen vrouwen die geld wilden wisselen. CHANGE MONEY, CHANGE MONEY! Ze staan daar met stapels bankbiljetten waar een maffiabaas jaloers van wordt. Na de eerste twijfel het liefste meisje uitgezocht om mijn roepies om te wisselen naar Yuan.

Het hotel in Zhangmu, echt een grensplaats met NIETS te doen, was ok. Gerund door chinezen waar je nul,nul contact mee krijgt. De dag er na vroeg door naar Nyalam over de friendship highway. En de hoogte in. In Zhangmu was het grijs, grauw en regenachtig, in Nyalam was het droog en onwijs koud. We verbleven in een guesthouse op 3750 mtr hoogte. Met z'n vieren op een kamer, heel knus. Wc buiten op de gang, douche ergens in de straat(dat hebben we maar even achterwege gelaten). Kamperen voor gevorderden op hoogte in een snijdende kou, bikkel dat ik ben, haha.
Via de La Lung pas, 5200 mtr, zijn we naar Tingri (4550 mtr) gereden. Je rijdt echt dwars door en over de Himalaya, zo ontzettend tof! We hebben Mount Everest gezien, dat was een slik-momentje. In Tingri was de temperatuur stukken beter, de wind was snoeihard maar ff goed gezandstraald worden, scheelt een scrubbeurt. Na een flinke wandeling, hetgeen op hoogte pittig is. Er zit maar 1/3 vd zuurstof in de lucht dus heeeeeel hard en diep ademen is een must. Na deze wandeling sloeg de hoogte bij mij toe. Onhebbelijke koppijn, misselijk en kortademig. Niet handig. Ook slapen is lastig. Gebroken ging ik de volgende dag op pad. Wetende dat het in Shigatse, dat een stukje lager ligt, beter zou gaan maar ook bewust van het feit dat het hoogste punt nog moest komen. Zombie-Lon on the go! De pas op 5248 mtr heb ik gered, vlaggetjes opgehangen, foto's gemaakt en mezelf terug naar de bus gesleept.
In Shigatse ging het snel beter. Dit is ook een echte stad waardoor de 'normale' wereld ineens heel dichtbij is. We hebben het Tashilunpoklooster bezocht en de rituelen van de monniken bekeken. Een rondje over de markt was een avontuur, lekker door de straatjes dwalen was heerlijk. Yak gegeten, goed te doen, sterker nog, eigenlijk erg lekker. Yakboterthee gedronken, ietsje minder enthousiast, haha.
Via Gyantse, waar we binnen de kloostermuren de Kumbumstoepa met binnenin 112 kapelletjes hebben bezocht, zijn we na een lange dag in de bus, 12 uur, aangekomen in Lhasa!

Ik ben in de eeuwenlang verboden stad Lhasa, JOEPIE! Maak ik een apart verslag van.